We bleed...

ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡುಗಳ ಮೇಲೆ ದುಬಾರಿ ಜಿ.ಎಸ್.ಟಿ ಹೇರಿರುವ ಕ್ರಮದ ಬೆನ್ನಲ್ಲೇ ಬಂದ ಕೆಲ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ.








Gayathri HN

July 1 at 1:25pm


·
We bleed blood, not money. Dear government, Take back tax on sanitary pads

****************************************************************

ಆ ಮೂರು ದಿನದ ಚಿಂತಿ' - ಡಾ . ಎಚ್ ಎಸ್ ಅನುಪಮಾ

ಮನುಷ್ಯ ಸೃಷ್ಟಿ, ಹೆಣ್ತನದ ಸಕಲ ಆಗುಹೋಗುಗಳ ಮೂಲವಾದ ಕ್ರಿಯೆ ಋತುಸ್ರಾವ. ಆದರೆ ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕುರಿತು ಮಾನವ ಸಮಾಜಕ್ಕಿರುವ ಅಜ್ಞಾನ, ಅಸಡ್ಡೆ ಹೇಳಲಸಾಧ್ಯ. ಆ ಕುರಿತು ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳೂ ಮನಬಿಚ್ಚಿ ಮಾತಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮುಟ್ಟು ಎಂದು ಹೇಳುವುದೇ ಮರ್ಯಾದೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಅದೂ ಗಂಡಸರ ಎದುರಿಗಂತೂ ಆ ಮಾತು ಎತ್ತುವುದೇ ನಿರ್ಲಜ್ಜತನ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಎಷ್ಟುಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೇರೂರಿದೆಯೆಂದರೆ ಸ್ವತಃ ಮುಟ್ಟಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೋಯುವ, ಬೇಯುವ, ಆ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿ ‘ಹೊರಗಿರುವ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು ಅದನ್ನೊಂದು ಅತ್ಯಂತ ಖಾಸಗಿ ವಿಷಯವಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ವೈದ್ಯರ ಬಳಿಯೂ ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಮುಟ್ಟು ‘ಹುಶ್ ಹುಶ್ ಸಂಗತಿಯಾದ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ಮುಟ್ಟಾದ ಮೂರು ದಿನ ಅವರಿಗೇನಾಗುತ್ತದೆ, ರಕ್ತಹರಿವನ್ನು ಹೇಗೆ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೇನು ಎಂಬ ಬಗೆಗೆ ಸಮಾಜ ಇದುವರೆಗು ಯೋಚಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.

ಈಗ ಅಂತಹ ಕಾಲ ಬಂದಿದೆ. ಸಮಾಜ ಮುಟ್ಟಿನ ಬಗೆಗಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ, ‘ಮುಟ್ಟಿನ ಸ್ಯಾಲೆ ಕುರಿತೂ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ೨೦೦೦ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಸರ್ಕಾರ ಮುಟ್ಟಿನ ಟ್ಯಾಂಪೂನುಗಳಿಗೆ ೧೨% ಜಿಎಸ್ಟಿ ವಿಧಿಸಿದಾಗ; ಬ್ರಿಟನಿನಲ್ಲಿ ೨೦೧೪ರಲ್ಲಿ ಪ್ಯಾಡು-ಟ್ಯಾಂಪೂನುಗಳ ಮೇಲೆ ವ್ಯಾಟ್ ವಿಧಿಸಿದಾಗ ಮಹಿಳೆಯರಿಂದ ‘ಏಕ್ಸ್ ದಿ ಟ್ಯಾಂಪೂನ್ ಟ್ಯಾಕ್ಸ್, ‘ಸ್ಟಾಪ್ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಂಗ್ ಪಿರಿಯಡ್ಸ್ ಮುಂತಾದ ಅಭಿಯಾನಗಳು ನಡೆದವು. ಸರ್ಕಾರ, ಸಮಾಜಗಳು ಮೈ ಕೊಡವಿ ಎಚ್ಚೆತ್ತವು. ಈಗ ಭಾರತದಲ್ಲು ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್‌ಗಳು ೧೨.೫% ಜಿಎಸ್ಟಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ತುಟ್ಟಿಯಾಗಿ ವಿಸ್ತೃತ ಚರ್ಚೆ-ಹೋರಾಟ-ಅಭಿಯಾನಕ್ಕೆ ದಾರಿಯಾಗಿವೆ.

ಏನಾದರಿರಲಿ, ಅಧಿಕ ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸುವ ಮೂಲಕ ಇಂಥದೊಂದು ಮುಕ್ತ ಚರ್ಚೆ ಏರ್ಪಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
ಈ ಮೊದಲು ಆ ಮೂರು ದಿನ ಹೇಗೆ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರು? ಹೊರಗೆ ಉಳಿದು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಆರಾಮವಾಗಿ ಮೂರು ದಿನ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರೋ, ಅಥವಾ ಹೊರಗೆ ಗೇಯಬೇಕಾದ ಕಷ್ಟಕುಲದ ಶ್ರಮಿಕ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು ಅದೊಂದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಕರ್ಮವೆಂದು ಹೊರೆ ಹೊತ್ತು ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದರೋ? ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಯಾಕೆಂದರೆ ಯಾವ ಅಜ್ಜಿ ಮುತ್ತಜ್ಜಿಯೂ ವಿವರವಾಗಿ ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ. ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಿಂದ ಮುಟ್ಟಿನ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಏನಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಯಾವ ಸಾಹಿತ್ಯವೂ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿಲ್ಲ. ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲುಳಿದ, ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆ ರಾವಣ ನಗರದಲ್ಲಿದ್ದ ಸೀತೆ ಮುಟ್ಟಾದಾಗ ಏನು ಮಾಡಿದಳೋ ರಾಮಾಯಣ ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಅಮ್ಮ ಪರ್ರನೆ ತನ್ನ ಮೆತ್ತನ್ನ ಹಳೆ ಸೀರೆಯನ್ನು ಚೌಕುಳಿ ಆಕಾರಕ್ಕೆ ಹರಿದು, ಮಡಚಿ ತೊಡೆ ಸಂದಿ ಬೀಳದಂತೆ ಇಟ್ಟುಕೋ ಎಂದದ್ದು ಬಹುಶಃ ಮುಟ್ಟಿನ ಸ್ರಾವವನ್ನು ಹೇಗೆ ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಎನ್ನುವ ಕುರಿತು ಹೇಳಿಕೊಡುವ ಮೊದಲ ಮತ್ತು ಕೊನೆಯ ಪಾಠ. ಮೊದಮೊದಲ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ಕೊಂಚ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇರುತ್ತದಾದರೂ ಬರಬರುತ್ತ ಅದು ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳ ಮಾಮೂಲಿ ರೇಜಿಗೆ, ರಗಳೆಯೆನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಮೂರು ಪ್ಲಸ್ ಎರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ತಾನು ಮೈಲಿಗೆಯವಳು ಎಂದು ಅವಳನ್ನು ನಂಬಿಸಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕೀಳರಿಮೆ ಹುಟ್ಟಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಉಟ್ಟ ಬಟ್ಟೆ ರಕ್ತಕಲೆಯಾದರೆ ಅವಮಾನ. ಕನಿಷ್ಟ ಶುಚಿ, ಕಾಮನ್‌ಸೆನ್ಸ್ ಇಲ್ಲದ ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ತಿರಸ್ಕಾರ. ಖಾಸಗಿ ಸ್ಥಳವಿರದ ಕಡೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಯಾವ್ಯಾವಾಗಲೋ ಮುಟ್ಟಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ಕಂಗಾಲು. ಕರ್ಚೀಫು, ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಬಟ್ಟೆ, ಕಾಗದ, ಹತ್ತಿ ಏನೇನನ್ನೆಲ್ಲ ‘ಪ್ಯಾಡುಗಳಾಗಿಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಬಟ್ಟೆ ಒಣಗದೇ ಕಮಟು ನಾತ ಸೂಸುವಾಗ ಎಲ್ಲರೆದುರಿಗೆ ಅದನ್ನುಟ್ಟು ಹೋಗುವುದು ಹೇಗೆಂದು, ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಬಿಸಿಲು ಮುಖ ಕಂಡಾಗ ಹೊರಗೆ ಒಣಗಿಸುವುದು ಹೇಗೆಂದು ಮುಜುಗರ. ಕುಡಿಯಲೇ ನೀರು ಸಿಗದ ಊರುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಟ್ಟಿನ ಬಟ್ಟೆ ತೊಳೆಯಲು ಅನುಭವಿಸಬಹುದಾದ ಕಷ್ಟ ಊಹಾತೀತ. ಹೊರಗೆ ತಿರುಗಾಡಲು ಹೋಗುವಾಗ, ಶಾಲೆಕಾಲೇಜುಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಲು ಆಗದೇ, ಬದಲಿಸಿದರೆ ತೊಳೆಯಲಾಗದೇ, ಬಳಸಿದ್ದು ಬ್ಯಾಗಿನೊಳಗೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ, ಬಿಸಾಡಲಾಗದೇ .. ಅಯ್ಯಯ್ಯಯ್ಯೋ, .. ಯಾಕಾದರೂ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೊರಬಿದ್ದೆನೋ, ಯಾಕಾದರೂ ಹುಡುಗಿಯಾದೆನೋ ಅನಿಸುವಂತ ಮೂರು ದಿನದ ಅಪರಂಪಾರ ಕಷ್ಟ ಪರಂಪರೆ! ಇದು ಅನಾದಿಯಿಂದ ಹೆಣ್ಣು ಎದುರಿಸಿಕೊಂಡುಬಂದ ಒಳಸಂಕಟಗಳ ಸರಮಾಲೆ.

ಹೀಗಿರುತ್ತ ಬೇಕಾದಾಗ ಬಳಸಿ ಬಿಸಾಡುವ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಬಳಕೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಸ್ವರ್ಗದಿಂದಿಳಿದು ಬಂದ ಒಂದು ವರದಂತೆ ಅದು ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಂಡಿದ್ದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯಿಲ್ಲ. ಹೆಣ್ಣು ಕಲಿಕೆ-ದುಡಿಮೆಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬೀಳುವುದು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ಯಾವ ಕಾನೂನೂ ಇಲ್ಲದೆ, ಯಾವ ಜಾಹೀರಾತೂ ಇಲ್ಲದೆ, ಹಳ್ಳಿ ದಿಲ್ಲಿಯೆನದೆ ಸರಸರ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡಿನ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಏರಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಅದರ ಇರವು-ಬಳಕೆ ಕುರಿತು ಎಲ್ಲ ವರ್ಗ-ವಯೋಮಾನದ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳೂ ಅರಿತರು. ಎಲಎಲಾ! ಎಷ್ಟು ಸುಲಭ, ಎಷ್ಟು ನಿರಾಳ! ಶಿಕ್ಷಣ-ಉದ್ಯೋಗವೆಂದು ಹೊರಗೆ ಓಡಾಡುವವರಿಗೆ, ನೀರಿರುವವರಿಗೆ, ಇಲ್ಲದವರಿಗೆ, ತಿರುಗಾಟ ಅನಿವಾರ್ಯವಾದವರಿಗೆ ಬಳಸಿ ಬಿಸಾಡುವ, ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತೊಯ್ಯಬಲ್ಲ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ತುಂಬ ಆಪ್ತವೆನಿಸಿ ಸಮಾಧಾನದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಅಪಾಯವೋ, ನಿರಪಾಯವೋ, ಹಿಂದೆಮುಂದೆ ಯೋಚಿಸದೇ ಅದರ ಸುಲಭ ಬಳಕೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಮಾರುಹೋದರು.

ಅದು ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಾಧಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಜನನ ಅಂಗಗಳ ಸೋಂಕುರೋಗದ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಕುಗ್ಗಿಸಿತು. ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಹೊರಹೋಗಲು, ಮಾಮೂಲಿಯಾಗಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳಲು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ತುಂಬಿತು. ೨೦೧೧ರ ಸರ್ವೇ ಪ್ರಕಾರ ಈಗ ಭಾರತದ ೧೨% ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡ್ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಆರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಕೆದಾರರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರಬಹುದು. ಈಗ ಒಂದಷ್ಟು ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಅನಿಸಿರಲೂಬಹುದು.

ಆದರೆ ನಡುನಡುವೆ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಬಳಕೆಯ ಮಿತಿಗಳು, ಅದರಿಂದಾಗಬಹುದಾದ ತೊಂದರೆಗಳ ಬಗೆಗೆ ದೀರ್ಘ ಚರ್ಚೆ, ವಾದವಿವಾದವೂ ನಡೆಯಿತು. ಅದು ಈಗಲೂ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದು ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು.

ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡಿನ ಕುರಿತು ಇರುವ ಮುಖ್ಯ ತಕರಾರುಗಳು ಹೀಗಿವೆ:

ಅದು ತುಟ್ಟಿ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಉತ್ತಮ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್‌ಗಳು ಎಷ್ಟು ತುಟ್ಟಿಯೆಂದರೆ ಮುಕ್ಕಾಲುಪಾಲು ಜನ ‘ಬಡತನ ರೇಖೆ ಹತ್ತತ್ತಿರ ಬದುಕುವ ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ಅದು ಕೈಗೆಟುಕದಂತಾಗಿದೆ. ಈಗ ಭಾರತದ ೩೫.೫ ಕೋಟಿ ಮುಟ್ಟಾಗುವ ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ೭೦% ಮಹಿಳೆಯರು ಅಷ್ಟು ದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ಪ್ಯಾಡ್ ಕೊಳ್ಳಲು ತಾವು ಸಮರ್ಥರಲ್ಲ ಎಂದೇ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಮತ್ತೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಬಳಸಿದ ಪ್ಯಾಡಿನ ವಿಲೇವಾರಿಯದು. ನಾವು ಕೊಳ್ಳುವ ಬ್ರ್ಯಾಂಡುಗಳ ಪರಿಸರ ಸ್ನೇಹಿ ವಿಲೇವಾರಿಯೆಂದರೆ ಬಳಸಿದ ನಂತರ ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ ಹೂಳುವುದು. ಪ್ರತಿತಿಂಗಳು ಭಾರತ ಒಂದು ಬಿಲಿಯನ್ (೧೦೦ ಕೋಟಿ) ಕರಗದ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಪ್ಯಾಡುಗಳನ್ನು, ೯೦೦೦ ಟನ್ ಕರಗದ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಕಸವನ್ನು ತನ್ನ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸುತ್ತಿದೆ! ಮೊದಲೇ ನಮ್ಮ ಕಸ ವಿಲೇವಾರಿ ಅಭ್ಯಾಸಗಳು ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿಲ್ಲ. ಬಳಸಿ ಬಿಸಾಡುವ ವಸ್ತುವನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಬಿಸಾಡಿದೆ, ಏನಾಯಿತು ಎಂಬ ಬಗೆಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಬಿಸಾಡಿ, ಹಾದಿಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾಯಿಗಳು ಎಳೆದಾಡಿ, ಚಿಂದಿ ಆಯುವವರ ಕೈಗಳ ಗಲೀಜು ಮಾಡಿ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಅವು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾಗಿ - ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಅಪಾಯ, ಅಧ್ವಾನಗಳೇನು ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲ. ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಸರಿಗಾದರೂ ಕಸ ವಿಲೇವಾರಿಗೊಂದು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿದೆ. ಆದರೆ ಶಾಲಾಕಾಲೇಜು-ಹೋಟೆಲು-ಮತ್ತಿತರ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ‘ಡಬ್ಬ’ಕ್ಕೆ ತುಂಬಿದ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಆಮೇಲೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ? ಹಳ್ಳಿಗಳ ದೇಶ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಕಸ ವಿಲೇವಾರಿಗೆ ಯಾವ ಖಾಯಂ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಅದರ ಕುರಿತು ಯಾವ ಸ್ವಚ್ಛ ಭಾರತ ಮಿಷನೂ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಊರ ಹೊರಗಿನ ರಸ್ತೆ, ಮೈದಾನ, ತಿಪ್ಪೆ, ಕಾಡು, ಗುಡ್ಡಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ಕೂ, ಅದರೊಳಗೆ ತುಂಬಿ ಚೆಲ್ಲಾಡಲ್ಪಟ್ಟ ಕಸದಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ನುಗಳೂ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ನುಗಳು ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕರಗಲಾರವು. ಏಕೆಂದರೆ ಅವು ಲೀಕ್ ಪ್ರೂಫ್ ಆಗಲು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಹೊರಕವಚ ಹೊಂದಿವೆ. ಎಂದೇ ವರ್ಷಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಹಳೆಯ ಮುಟ್ಟಿನ ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳನ್ನು ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ನುಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವಂತಾಗಿದೆ. ಅವನ್ನು ಸುಡುವುದೂ ಅಪಾಯ, ಯಾಕೆಂದರೆ ಪ್ಯಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ರೇಯಾನ್ ಡಯಾಕ್ಸಿನ್ ಎಂಬ ವಿಷಕಾರಕವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಪ್ಯಾಡನ್ನು ಸುಟ್ಟಾಗ ಹೊರಸೂಸುವ ಡಯಾಕ್ಸಿನ್ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಹಾನಿಕಾರಕವಾಗಿದೆ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಸೋಂಕಿರುವ ರಕ್ತದ ಪ್ಯಾಡನ್ನು ತಿನ್ನುವುದು ಪಶುಪಕ್ಷಿಕ್ರಿಮಿಕೀಟಗಳಿಗೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿದೆ.

ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ತಯಾರಿಯ ಬಗೆಗೆ ಬಹುಪಾಲು ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಕಂಪನಿಗಳು ತಿಳಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲಿ ಬಳಸುವ ಹಲವು ಕಚ್ಛಾ ವಸ್ತುಗಳು ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಹಾಗೂ ಅರಣ್ಯ ಉಪ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು. ಹತ್ತಿ, ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಮತ್ತು ಮರದ ಹೊಟ್ಟು-ತಿರುಳಿನಿಂದ ತಯಾರಾಗುವ ಸಿಂಥೆಟಿಕ್ ರೆಯಾನ್ ಬಳಸಿ ಅವನ್ನು ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಬಳಕೆಯಿಂದ ಯೋನಿ ಸೋಂಕು, ತುರಿಕೆ, ಬಿಳಿ ಮುಟ್ಟು, ಫಂಗಸ್ ಸೋಂಕು ಉಂಟಾಗುವುದು ಈ ಕಚ್ಛಾವಸ್ತುಗಳಿಂದ. ಅದರಲ್ಲು ರಕ್ತ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುವುದು ವೇಗವಾಗಲೆಂದು ಬಳಸುವ ಪಾಲಿಆಕ್ರಿಲೇಟ್ ಜೆಲ್ ಮತ್ತಿತರ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು, ಲೀಕ್ ಪ್ರೂಫ್ ಆಗಲು ಬಳಸುವ ಪಾಲಿ ಇಥಿಲೀನ್, ಪರಿಮಳಕ್ಕೆಂದು ಬಳಸುವ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು ಈ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿವೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ಜೀವಿತಾವಧಿಯ ೩೦-೪೦ ವರ್ಷ ನಿರಂತರ ಡಯಾಕ್ಸಿನ್ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬರುವುದರಿಂದ, ಅದು ಯೋನಿಯ ಒಳ ಲೋಳ್ಪೊರೆಯ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬರುವುದರಿಂದ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ರೋಗಕಾರಕವಾಗಬಹುದು ಎಂಬ ಶಂಕೆಯಿದೆ.

ಈ ವಾದಗಳಲ್ಲಿ ಹುರುಳಿರಬಹುದು, ಇಲ್ಲದಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು ತುಟ್ಟಿಯಾದರೂ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಕೊಂಡು, ಬಳಸಿ, ಹೇಗೋ ವಿಲೇವಾರಿ ಮಾಡಿ ಎಷ್ಟು ಒಗ್ಗಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಅವರು ಮರಳಿ ‘ಬಟ್ಟೆಯ ದಿನಗಳಿಗೆ ಹೋಗಲಾರದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಾವು ದಿನೇದಿನೇ ‘ಬಳಸಿ ಬಿಸಾಡುವ ವಸ್ತುಗಳ ದಾಸರಾಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಅಪಾರ ಪ್ರಮಾಣದ ಮರುಬಳಸಲಾಗದ, ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾದ ಕಸ ಉತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಅದರ ಒಳಿತು ಕೆಡುಕುಗಳ ಬಗೆಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ ಯೋಚಿಸದೆ ಈಗ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಪ್ಯಾಡಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೂ ಮರುಚಿಂತಿಸಬೇಕಾದ ಹೊತ್ತು ಬಂದಿದೆ.


ಹಾಗಾದರೆ ಪರಿಸರಸ್ನೇಹಿಯಾಗಿ ಹೇಗೆ ‘ಮುಟ್ಟ'ನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದು?


ಇಡಿಯ ಮಹಿಳಾ ಸಂಕುಲಕ್ಕೇ ಅನ್ವಯವಾಗುವ ಏಕೈಕ ಪರಿಸರ ಸ್ನೇಹಿ, ದೇಹ ಸ್ನೇಹಿ ವಿಧಾನ ಇಲ್ಲ. ಅವರವರ ಆದ್ಯತೆ, ಅವಶ್ಯಕತೆ, ವಯೋಮಿತಿ, ಕೊಳ್ಳುವ-ಬಯಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಮೇಲೆ 3-4 ವಿಧಾನಗಳು ಲಭ್ಯವಿವೆ.


ಯಾರಿಗೆ ಸಮಯ, ನೀರು, ಸಹನೆ ಲಭ್ಯವೋ ಮತ್ತು ಸಾಧ್ಯವೋ ಅವರು ಹಳೆಯ ವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಮರಳಬಹುದು. ಶುದ್ಧ, ಒಣ, ಹತ್ತಿಯ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಬಹುದು.

ಮದುವೆಗೂ ಮೊದಲು ಬಳಸಲು ಯುವಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ಉತ್ತಮ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸರ್ಕಾರ ಸಹಾಯ ಧನ ನೀಡಿ ಪರಿಸರಸ್ನೇಹಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್‌ಗಳನ್ನು ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ದರದಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಲು ಉತ್ತೇಜಿಸಬೇಕು. ಅವಶ್ಯವಾಗಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್‌ಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ವಿಲೇವಾರಿ ವಿಧಾನ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಬೇಕು. ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಕೊಯಮತ್ತೂರಿನ ಅರುಣಾಚಲಂ ಮುರುಗನಾಥನ್, ಗೋವಾದ ಪಿಳ್ಗಾಂವ್ ಹಳ್ಳಿಯ ಸ್ವಸಹಾಯ ಸಂಘ ಸಹೇಲಿ ಮತ್ತಿತರರು ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯ ಪರಿಸರ ಸ್ನೇಹಿ, ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕರಗುವ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ನುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಗೋವಾ ಹಳ್ಳಿಯ ಮಹಿಳೆಯರು ೮ ದಿನದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕರಗುವ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ ತಯಾರಿಸಿರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕುರಿತ ಸತ್ಯಾಸತ್ಯತೆಯನ್ನು ಸಂಶೋಧನೆಗೊಳಪಡಿಸಿ ಸರ್ಕಾರ ಸಹಾಯ ಧನ ಒದಗಿಸಿ ಉತ್ತೇಜಿಸಬೇಕು. ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ನ್ಯಾಪ್ಕಿನ್ನಿನಂತೆಯೇ ಈ ಮಾತು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ವೃದ್ಧರಿಗೆ ಬಳಸುವ ಪ್ಯಾಡಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ.

ಯೋನಿಯೊಳಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಸಣ್ಣ ಕೊಳವೆಯಂತಹ ಟ್ಯಾಂಪೂನುಗಳು ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿವೆ. ಆದರೆ ಕನ್ಯೆಯರಿಗೆ ಅದು ಸರಿ ಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬಳಸುವ ಕಚ್ಛಾವಸ್ತುಗಳು ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡಿನವೇ ಆಗಿದ್ದು ವಿಲೇವಾರಿ ಸವಾಲಿನದಾಗಿದೆ.


ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಕನ್ಯೆಯರಲ್ಲದ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು ಆರಾಮವಾಗಿ ಬಳಸಬಹುದಾದ ಒಂದು ಪರ್ಯಾಯವಿದೆ. ಅದು ‘ಮುಟ್ಟಿನ ಬಟ್ಟಲು ಅಥವಾ ‘ಮೆನ್‌ಸ್ಟ್ರುವಲ್ ಕಪ್. ಅದಕ್ಕೆ ಶಿ ಕಪ್, ಸಿಲ್ಕಿ ಕಪ್, ಗ್ರೀನ್ ಕಪ್, ದಿವಾ ಕಪ್ (ಕೆನಡ), ಮೂನ್ ಕಪ್ (ಯುಕೆ) ಮೊದಲಾದ ಬ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಹೆಸರುಗಳಿವೆ.


ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಾಟಲಿ ಹಾಲು ಕುಡಿಸುವಾಗ ಬಳಸುವ ಸಿಲಿಕಾನ್ ನಿಪ್ಪಲ್ ನೋಡಿರುತ್ತೀರಿ. ಅಂಥದೇ ಮೆತ್ತನ್ನ ಆದರೆ ಧೃಢವಾದ ಮುಟ್ಟಿನ ಬಟ್ಟಲುಗಳು ಬಂದಿವೆ. ತಿರುಗಿಸಿಟ್ಟ ಗಂಟೆಯಾಕಾರದ ಇವುಗಳ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚೊಟ್ಟು ಇರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಕಾಲನ್ನು ಕುರ್ಚಿ ಅಥವಾ ಕಮೋಡಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲಿನ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಅದನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ತುದಿ ಮಡಚಿ ಯೋನಿಯೊಳಗೆ ತುಂಬಿ ಒಮ್ಮೆ ತಿರುಪಿದಂತೆ ಸರಿಸಿದರೆ ಮುಗಿಯಿತು, ಒಳಹೋಗಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಕೂರುತ್ತದೆ. ಅವರವರ ರಕ್ತಸ್ರಾವಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ೪ ರಿಂದ ೧೨ ತಾಸಿಗೊಮ್ಮೆ ಅದನ್ನು ಬದಲಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಬುಡದ ನಿಪ್ಪಲಿನಂತಹ ಚೊಟ್ಟು ಎಳೆದರೆ ಹೊರಬರುತ್ತದೆ. ಹೊರತೆಗೆದು, ತೊಳೆದು ಮತ್ತೆ ಬಳಸಬೇಕು. ತಿಂಗಳ ಸ್ರಾವ ಮುಗಿದ ಕೂಡಲೇ ನೀರಲ್ಲಿ ಕುದಿಸಿ, ಒಣಗಿಸಿ, ಇಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ೧೦ ವರ್ಷದ ತನಕ ಬಳಸಬಹುದು.


ಅವರವರ ಎತ್ತರ, ಗಾತ್ರ, ಸ್ರಾವದ ಪ್ರಮಾಣದ ಮೇಲೆ ಭಿನ್ನ ಅಳತೆಯ ಕಪ್‌ಗಳು ಲಭ್ಯವಿವೆ. ಶಿ ಕಪ್ ೨೮ ಎಂಎಲ್ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ದಿವಾ ಕಪ್ ೩೦ ಎಂಎಲ್. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ತಿಂಗಳ ಸ್ರಾವ ೩೫ ಎಂಎಲ್ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದು ೧೦-೮೦ ಎಂಎಲ್ ತನಕವೂ ಇರಬಹುದು. ಮಕ್ಕಳಾಗದ 30 ವರ್ಷ ವಯಸಿನೊಳಗಿನವರಿಗೆ ಸಣ್ಣ ಕಪ್ ಸರಿ ಹೊಂದುತ್ತದೆ. 30ರ ನಂತರ ನಾರ್ಮಲ್ ಡೆಲಿವರಿ ಆದವರು ಮೀಡಿಯಂ-ಲಾರ್ಜ್ ಕಪ್ ಬಳಸಬಹುದು. ಏನಾದರೂ ಸ್ರಾವದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಒಮ್ಮೆ, ರಾತ್ರಿ ಒಮ್ಮೆ ಕಪ್ ಬರಿದುಮಾಡಿ ತೊಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತದೆ.


ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ಸರಾಸರಿ ೩೦-೪೦ ವರ್ಷ ಮುಟ್ಟಿನ ಸ್ರಾವಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಇಡಿಯ ಜೀವಮಾನಕ್ಕೆ ೪ ಕಪ್ ಸಾಕು. ಒಂದರ ಬೆಲೆ ೫೦೦ ರೂಪಾಯಿ. ೧೦ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ೫೦೦ ರೂಪಾಯಿ, ಒಂದು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ೫೦ ರೂಪಾಯಿ, ತಿಂಗಳಿಗೆ ೪ ರೂಪಾಯಿ ಖರ್ಚು!


ಇದು ಐದಾರು ದಶಕಗಳಿಂದ ಅಮೆರಿಕ, ಕೆನಡ, ಯುಕೆ ಮತ್ತಿತರ ಕಡೆ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲೂ ಬಳಸಲ್ಪಡುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ವೈದ್ಯಕೀಯವಾಗಿ ಸುರಕ್ಷಿತವೆಂದು ಸೂಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟರೂ ಕನ್ಯತ್ವ ಹೋದೀತು ಎಂದು ಹೆದರಿ, ಮತ್ತಿನ್ನೇನೇನೋ ಆದೀತು ಎಂದು ಹೆದರಿ, ತನ್ನ ಅಂಗದೊಳಗೆ ತಾನೇ ಏನನ್ನೋ ತೂರಿಸಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಹೆದರಿ ಮಹಿಳೆಯರು ಪ್ಯಾಡಿನಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಅದಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡ್ ಮಾರಿದರೆ ಬರುವಷ್ಟು ಲಾಭ ೧೦ ವರ್ಷ ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವ ಕಪ್ ಮಾರಿದರೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಕಂಪನಿಗಳು ತಯಾರಿಗೆ ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ.


ಆದರೆ ಇದು ನಮ್ಮ ಭವಿಷ್ಯದ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ, ಸುರಕ್ಷಿತ, ಪರಿಸರ ಸ್ನೇಹಿ, ಕಾಸ್ಟ್ ಎಫೆಕ್ಟಿವ್ ಪರ್ಯಾಯ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅನುಮಾನವೂ ಇಲ್ಲ. ಎಂದೇ ಸರ್ಕಾರ ಈ ಮುಂಚೆ ನಿರೋಧ್ ತಯಾರಿಸಿ ಪುಕ್ಕಟೆ ವಿತರಿಸಿದಂತೆ ಈ ಕಪ್‌ಗಳನ್ನೂ ತಯಾರಿಸಿ ಬಳಸಲು ಕೊಡುವುದು ಅವಶ್ಯವಾಗಿದೆ.


ಮುಟ್ಟು ಎನಲು ಹಿಂಜರಿಕೆ. ಮುಟ್ಟಿನ ಬಟ್ಟೆ ತೊಳೆದು ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಒಣಗಿಸಲು ಹಿಂಜರಿಕೆ. ನಮ್ಮ ಅಂಗಾಂಗಗಳ ಮುಟ್ಟಿಕೊಳಲೂ ಹಿಂಜರಿಕೆ. ಅದರ ಬಗೆಗೆ ಮಾತನಾಡಲೂ ಹಿಂಜರಿಕೆ. ಏನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ಕೇಳಲೂ ಹಿಂಜರಿಕೆ. ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಹಿಂಜರಿಕೆ. ಅನುಸರಿಸಲೂ ಅನುಮಾನ ಭರಿತ ಹಿಂಜರಿಕೆ.


ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ದಾಟಿ ಅಂಥ ಒಂದು ದಿನ ಬಂದೀತು, ಆಗ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ಸ್ನೇಹಭಾವದಿಂದ ನೋಡಿಯಾರು. ಪ್ಯಾಡು, ಟ್ಯಾಂಪೂನ್, ಕಪ್ಪುಗಳು ಅವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ, ಅವರನ್ನು ಹೆತ್ತ ಭೂಮಿಗೂ ಸ್ನೇಹಿಯಾಗುವಂತಾದೀತು.
****************************************************

ನಮ್ಹತ್ರ ನಡಿಯಲ್ಲ..

Sushma Rao

Yesterday at 1:20am


ಅಮ್ಮ ತನ್ನ ಡಾಕ್ಟರಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ಲಂತೆ ಹೆಣ್ಣೇ ಬೇಕು ಅಂತ. .... ಹೆಣ್ಣೇ ಹುಟ್ಟೋದು ಅಲ್ವಾ ಅಂತ ತನ್ನ ಅತ್ತೆ ಯನ್ನೂ ಪೀಡಿಸಿದ್ಲಂತೆ.
ಆದ್ರೂ 'I hate amma' ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಅಮ್ಮನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು, ಅಸಹನೆ, ಅವಳಿಂದ ತಾನೆ ನಾನು ಹೆಣ್ಣಾಗಿದ್ದು..!
ನನಗಾಗ 11 ತುಂಬಿತ್ತು. ತುಂಬು ಕುಟುಂಬ...'ಬಡಕಲು ಕೋಲಿನಂತಿದ್ದ ನಾನು ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಋತುುಮತಿಯಾಬಹುದು ಎಂದು ಯಾರೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರಲಿಲ್ಲ
ಅಂದು ಸಂಜೆ, ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ 'ನಾ ನಿನ್ನ ಬಿಡಲಾರೆ' ಸಿನಿಮಾ ಬರ್ತಾ ಇತ್ತು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂತ ನನಗೆ ಇದ್ದಕ್ಕೆ ಇದ್ದಹಾಗೆ ಚಡ್ಡಿ ಒದ್ದೆ ಯಾದಂತನ್ನಿಸಿ ಬಚ್ಚಲಿಗೆ ಹೋದರೆ...... .! ಕೆಂಪು ಕಲೆ. ರಕ್ತ.....! ಆಗಷ್ಟೇ ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ 'ಬಂಧನ ' ಫಿಲ್ಮ್ ನೋಡಿ ಅತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು.... ಇದೇನೋ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ರೇ ಸರಿ... ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಕ್ಕೆ ರಕ್ತ ವಾಂತಿಯಾಗಿ ಸಾಯೋದೇ. ..!
ಗೊಳೋ ಎಂದು ಅಳು‌ತ್ತಾ ಬಂದವಳನ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲು ಎಲ್ಲರೂ ಕಲಿತ ಪಾಠವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಉಪಯೋಗಿಸಿದರು. ಆದ್ರೂ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತು... ನಂಗೆ ಬೇಜಾರಾಗ್ಬಾರ್ದೂ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾರೆ, but actually ನಂಗೆ ಕ್ಜನ್ಸರ್ರೇ...
ವಿಷಯ ಹಿಂಗಿಂಗೇ.... ಹಿಂಗಿಂಗೇ.... ಹಿಂಗಿಂಗೇ... ಅಂತ ಸಾಗರದಲ್ಲಿದ್ದ ಅಣ್ಣ ನಿಗೆ ಅಂದೇ ರಾತ್ರಿ ಕಾಗದ ಬರೆದೆ.... ನಾಳೆ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡೋದು ಅಂತ....
ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲಾ ನಿದ್ರೆ ಇಲ್ಲಾ.... ಒಂಥರಾ ಕೆಟ್ಟ ಒದ್ದೊದ್ದೇ feeling...
ಮೂರು ದಿನ ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆ ಅಂತ ಮರುದಿನ ಅಮ್ಮಾ ಹೇಳಿದಾಗ ಆಕಾಶ ಕಳಚಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು... ಅರೇ ವಾಲೀಬಾಲ್ ಟೀಮ್ ಗೆ selection ಇದೆ, ಶಾಲೆಗೇ ಹೋಗ್ದೇ ಇದ್ರೆ...!?
ಅತ್ತು ಕರೆದು ಎಲ್ಲಾ ಆದ್ರೂ use ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ... 'ಹೋಗ್ಲಿ ತಗಳೆ ಮಾರಾಯ್ತಿ' ಅಂತ ಅಮ್ಮಮ್ಮ ಹೇಳ್ತಾಳೆ ಅನ್ನೋ last hope ಕೂಡಾ ಇಲ್ಲದಾಗಿತ್ತು.
ಮೊದಲ ಬಾರಿ, ಮುಟ್ಟಿನ ಬಟ್ಟೆ ತೊಳೆದಾಗ ವಾಕರಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ .... ಇದೇನು ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಮುಗಿಯುವ ಕಥೆಯೇ....? ಪ್ರತೀ ತಿಂಗಳ ನರಕ, ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಬಿಕ್ಕುವಷ್ಟು ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವು, ಜೊತೆಗೆ ಈ ಬಟ್ಟೆ ತೊಳೆಯೋ ವಾಸನೆ, ಅಸಹ್ಯ ಮತ್ತು ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಬರುವ ವಾಂತಿ....!
ಹಲವು ಬಾರಿ ಆಟದ ಮೈದಾನದಲ್ಲೋ, ಶಾಲೆಯ ದಾರಿಯಲ್ಲೋ ಕಾಲ ತನಕ ಹರಿಯುವಷ್ಟು ತೀವ್ರ ರಕ್ತ ಸ್ರಾವವಾಗಿ ಆದ embarassment ಇನ್ನೂ ಮರೆತಿಲ್ಲ....!
ಇದರ ಉಪಾಯವಾಗಿ ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಬಟ್ಟೆ ಪೇರಿಸಿ ಕೊಂಡು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 8 ರಿಂದ ಸಂಜೆ 4ರ ವರೆಗಿನ ಶಾಲೆ ಮತ್ತು ತೀವ್ರ ರಕ್ತ ಸ್ರಾವಕ್ಕೆ ಅದೊಂದೆ ಆಗ ಹೊಳೆದಿದ್ದು.. ಹೀಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಪೇರಿಸಿ ನಡೆದು, ತೊಡೆಯ ಸಂದಿಯೆಲ್ಲಾ ಬೆವರಿಗೆ rashes ಆಗಿ..... ಯವ್ವಾ....
ಈಗಲೂ ಸೀರೆ ಊಟ್ಟಾಗ 'ಅಡ್ಡ ಕಾಲಿಟ್ಟು ನಡೀಬೇಡ' ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಬೈತಾಳೆ. ಹೀಗೆ ಅಡ್ಡಗಾಲಿಟ್ಟು ನಡೆಯದೇ ಆಗ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಇರಲಿಲ್ಲ.... ಈಗ ಅಭ್ಯಾಸ ವಾಗಿದೆ...!
ನನ್ನ ಕಡು ವೈರಿಗೂ ಈ ಪಾಡು ಬೇಡ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಆಗಲೇ... ಬಯಸೀ ಬಯಸೀ ಜೀವ ಕೊಟ್ಟು ಹಡೆದ ಅಮ್ಮನ್ನ hate ಮಾಡೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದೂ ಕೂಡಾ... ಅವಳಿಂದ ತಾನೆ ನಾನು 'ಹುಡುಗಿ' ಯಾಗಿದ್ದು....!!
ಕ್ರಮೇಣ whisper sanitary pad ಗಳು ಪರಿಚಿತ ವಾದವು. Whisper ultra ಮಾತ್ರ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ most amazing discovery...
ಬಟ್ಟೆ ಯನ್ನೂ ಬಳಸಿ sanitary pads ಗಳನ್ನೂ ಬಳಸಿದ generation ನಮ್ದು.... hygiene, health survey, western culture, eco friendly ಎಲ್ಲಾ ನಮ್ಹತ್ರ ನಡಿಯಲ್ಲ.......!
***************************************************************

"Why luxury tax is levied on sanitary napkins! Only rich women bleed? 

Nagarjun B. Rajashekar

July 5 at 4:00pm ·

Bengaluru: Women across the state have lashed out at Modi-led government for levying 12 percent tax on sanitary pads.

The enraged women have started campaign on social media, "Don't tax on my period" against the central government for causing injustice to women. Under GST, Kumkum and bangles have been made tax-free but the government has levied 12 percent tax on sanitary pads.


"Sex is a choice, but periods are not. When condom is tax free why can't napkins be?", women have raised their voice.


Renowned Gynecologist from Bengaluru Padmini Prasad lashed out at the central government for levying 12 percent tax on sanitary pads. "Even now women in rural areas cannot afford to buy sanitary pads. I support this campaign," she said.
Several women vented their anger against the present GST reform which PM Modi had labelled as "Good and Simple Tax." They also demanded that sanitary pads should be given at a subsidised rate instead of putting taxes on them.

One of the Twitter users commented, "The only explanation for sanitary napkins being taxed at 12 percent under GST is that the GST Council has 'only' men on it and men don't get periods."
Another woman commented, "About 80 percent of the Indian women can't afford proper menstrual hygiene.12 percent GST on sanitary napkins. 0 percent on sindoor, bangles and bindis. Do ask Mr Arun Jaitley why?"

Another woman supporting the campaign said, "Why luxury tax is levied on sanitary napkins! Only rich women bleed? Its high time we should know its an essential not luxury."

********************************************************

Now, if they roll it back, will you roll back your words too?
Preethi Nagaraj

July 8 at 5:25pm ·

Among other umpteen things that are present in a woman's handbag, is a precariously hidden wafer-thin sanitary pad that sits in some zipped compartment. I say precarious, because it is supposed to exist, but not be seen. For my generation, sanitary pad was a luxury as against torn parts of mum's soft cotton sarees which were well past their date of use. Those sarees were kept for the sole purpose of being used as menstrual clothes. When we started with our cycles, we looked at sanitary pads as 'ultimate comfort tools' that were also luxurious. Our convents distributed them for free. So, we would secretly hope that we could get a few from school since they were a rarity at home. They were reserved ONLY for journeys. Disposing them was an mission by itself. One of the most significant signs of having achieved economic prowess is that you could budget your sanitary pads when you got a salary. It was EMPOWERING to say the least. Not only buying, but also the comfort it gave of being able to travel despite having periods.
Today we have menstrual cups for sure, but they have a long way to tread before becoming a norm. But then our sanskari party wants us to use soft cotton strips of cloth again. Hope the women members of that party stop using all products such as makeup and medicines that use parts from cows in their manufacturing. Be bharatiya nari, be a sanskari.


Malavika Avinash was so happy to see you promote use of tampons and menstrual cups, as against sanitary pads in keeping with your party's decision to have high tax slab on pads . Now, if they roll it back, will you roll back your words too? :P

******************************************************

I have been widely misread, misinterpreted
Malavika Avinash with Sinu Joseph and 9 others.

Yesterday at 2:14pm ·

I have been widely misread,misinterpreted, misquoted & misunderstood since yesterday. An issue that is best grasped by women has even been politicised by some men on social media. To begin with, #GST has brought down taxes on sanitary pads-what used to be 14.5%Vat+other indirect taxes, has come down to a flat 12% GST. Issues of Functionality is what compelled us to move from cloth to pads. Never once have I said let's return to cloth or do not use sanitary pads. I have used pads as much as any other girl or woman has. The choice I believe, ultimately should be with the woman. The question also is how do you dispose the sanitary waste that is generated by the pads? FMCG companies do find us, developing countries, to be a dumping ground for pads that the west has moved on from, to tampoons & cups which we perhaps also need to adapt to with the changing times.
ನೆನ್ನೆಯಿಂದ ನನ್ನ ನಿಲುವಿನ ಬಗೆಗೆ ತಪ್ಪು ತಿಳುವಳಿಕೆ, ತಪ್ಪುಗ್ರಹಿಕೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿವೆ. ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಅತಿಹೆಚ್ಚು ಗ್ರಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಕೆಲವು ಪುರುಷರು ರಾಜಕೀಯ ಬಣ್ಣ ಕಟ್ಟುತ್ತಿರುವುದು ಇನ್ನೂ ವಿಶೇಷ. ಮೊದಲಿಗೆ, ಈ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ೧೪.೫%ವ್ಯಾಟ್ ಮತ್ತಿತರ ತೆರಿಗಳಿಂದ ಜಿ ಎಸ. ಟಿ, ಈಗ ಸ್ಯಾನಿಟರಿ ಪ್ಯಾಡ್ಸ್ ಮೇಲಿನ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ೧೨%ಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿದೆ. ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ತೊಂದರೆಗಳಿಂದ ನಾವು ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಪ್ಯಾಡ್ಸ್ ಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಂಭಿಸಿದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವ ಸತ್ಯ. ನಾನೆಲ್ಲೂ, ಎಂದೂ, ಬಟ್ಟೆಗೆ ಮರುಕಳಿಸೋಣ ಎಂದೋ, ಪ್ಯಾಡ್ಸ್ ಗಳನ್ನು ಬಳಸಬಾರದು ಎಂದೋ ಹೇಳಿಲ್ಲ. ನಾನೂ ಒಬ್ಪ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿ, ಮಹಿಳೆಯಾಗಿ ಪ್ಯಾಡ್ಸನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದೇನೆ. ಆಯ್ಕೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೆಣ್ಣಿಗಿರಬೇಕೆಂಬುದು ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆ. ಬಳಕೆಯಾದ ಪ್ಯಾಡ್ಸ್ ಗಳ ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯೂ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯೇ. ಮುಂದುವರೆದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಪ್ಯಾಡ್ಸ್ ನಿಂದ ಮುಂದುವರೆದು ಟ್ಯಾಂಪೂನ್ ಮತ್ತು ಕಪ್ ಗಳಿಗೆ ಮಾರುಹೋಗಿದ್ದಾರೆ, ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಾಲದೊಂದಿಗೆ, ಕ್ರಮೇಣ ನಾವೂ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಂತಹ ಆಯ್ಕೆಗಳಿಗೆ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲ್ಲಾರಂಭಿಸಬೇಕು.
******************************************************

Doctors, women activists oppose 12% tax on sanitary napkins

TNN | Jul 8, 2017, 08.39 AM IS


BENGALURU: "Sex is a choice, period is not". This hard-hitting statement has been going viral since the Centre introduced GST and levied a 12% tax on sanitary napkins. On Facebook, women have begun an online campaign, `Don't tax my period', to urge the government to withdraw the tax levied on sanitary pads.
Stating that the move will lead to unhygienic practices, many women's groups, gynaecologists and NGOs have been vociferous about their demand."What should be treated as a necessity has been taxed. In fact, it's the kumkum and bangles that are a choice, but they have been exempted from GST.Menstruation is my pride; my biological functioning, but not my choice. The government that talks about `Beti Bachao, Beti Padhao' does not seem to have respect for women. We will fight this till the government withdraws the GST on sanitary napkins," said K S Vimala of Janavadi Mahila Sanghatane that has been working on gender issues and women's rights. On Friday , the NGO held a protest in Gulbarga, opposing the move. Such protests will be be replicated across the state, said Vimala, voicing the concerns of many .
Swarna Venkataraman, a city-based entrepreneur is part of the online brigade opposing the move. "This is an issue of basic hygiene, something which is non-negotiable," she said, also pointing to the need to look into matters of sustainable menstruation products which too would come under the tax net. "There is a need to look into all the options available for sustainable menstruation," she said.
Top Comment


We must abolish sanitary napkins and use cloths which is washable and can be used for multiple times. Why are these women obsessed with western inventions ?Sathish S
In fact, protests by several women's groups have received the endorsement of doctors and gynaecologists. "Ideally, use of sanitary napkins should be incetivized. This kind of taxation will only take us back to unhygienic practices. In rural areas, many young girls do not have water to drink or wash, and use of sanitary napkin has been a boon in such places. Women shouldn't refrain from using pads now just because of the added financial burden," said Dr Hema Divakar, former president of The Federation of Obstetric and Gynaecological Societies of India, Karnataka chapter.
Dr Hema's hospital (Diva kar's Hospital) has been distributing Kanya Pads, a made-inIndia product, to create awareness about menstrual hygiene among girls in government school and, so far, 25,000 girls have benefited from the initiative. "We do haemoglobin checks on girls and explain to them the need to use pads. As we have sufficient stock, we may not be hit by GST immediately. Our intention is to make girls use pads. If they use them for a year, they won't stop using them," said Dr Hema.